การปฏิวัติทางศาสนาของ Shankara ท่ามกลางยุคทองแห่งปรัชญาและการฟื้นฟูความเป็นหนึ่งเดียวของฮินดู

 การปฏิวัติทางศาสนาของ Shankara ท่ามกลางยุคทองแห่งปรัชญาและการฟื้นฟูความเป็นหนึ่งเดียวของฮินดู

ศตวรรษที่ 9 ของอินเดีย เป็นยุคที่มีความเปลี่ยนแปลงอย่างมากในแวดวงศาสนา การเมือง และวัฒนธรรม ช่วงเวลานี้ถูกเรียกว่า “ยุคทองแห่งปรัชญา” เนื่องจากมีการถกเถียงทางความคิดและการพัฒนาแนวคิดใหม่ ๆ เกิดขึ้นอย่างรุนแรง

ท่ามกลางความโกลาหลทางศาสนาที่เกิดจากลัทธิไหว้หลายองค์พระเจ้า (polytheism) และพิธีกรรมที่ซับซ้อนมากมาย อ้างอิงถึงคำสอนของคัมภีร์เวทที่หลากหลาย “การปฏิวัติทางศาสนาของ Shankara” ได้ปรากฏขึ้น เป็นปรากฎการณ์สำคัญที่เปลี่ยนแปลงทิศทางของศาสนาฮินดูไปตลอดกาล

Shankara (788-820 CE) เป็นนักบวชและนักปรัชญาผู้ยิ่งใหญ่แห่งนิกาย Advaita Vedanta ผู้ซึ่งได้นำเสนอแนวคิดว่า “เบรห์มัน” (Brahman) คือความจริงสูงสุดและเอกภาพของจักรวาล

Shankara ปฏิเสธการยึดติดกับรูปธรรม และพิธีกรรมที่ไร้สาระ โดยเน้นไปที่การตระหนักถึงSelf-realization หรือการรู้จัก “Atman” ซึ่งก็คือวิญญาณแท้จริงของมนุษย์

เขาอธิบายว่า Atman นั้นเชื่อมต่อกับ Brahman เป็นหนึ่งเดียวกัน ดังนั้น การหลุดพ้น (Moksha) จึงเกิดขึ้นเมื่อมนุษย์เข้าถึงความรู้แห่งเอกภาพนี้

ผลกระทบจากการปฏิวัติทางศาสนาของ Shankara

การสอนของ Shankara มีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งต่อศาสนาฮินดูในหลายด้าน:

  • การฟื้นฟูความเป็นหนึ่งเดียว: แนวคิด Advaita Vedanta ของ Shankara ช่วยให้ศาสนาฮินดูกลับมารวมตัวกันอีกครั้งหลังจากที่ถูกแบ่งแยกโดยลัทธิและพิธีกรรมต่างๆ
  • การเน้นเรื่องจริยธรรมและวิญญาณ: Shankara ย้ำถึงความสำคัญของการดำเนินชีวิตด้วยความยุติธรรม อดทน และเมตตา ซึ่งเป็นคุณสมบัติพื้นฐานของศาสนาฮินดู
ลักษณะก่อนการปฏิวัติ ลักษณะหลังการปฏิวัติ
ความหลากหลายทางลัทธิและพิธีกรรม การรวมตัวกันภายใต้แนวคิด Advaita Vedanta
การยึดติดกับรูปธรรมและพิธีกรรม การเน้นไปที่ Self-realization และการรู้จัก Brahman
  • การแพร่กระจายความรู้: Shankara ก่อตั้งสำนักสงฆ์ (mathas) ต่างๆ ขึ้นทั่วอินเดีย เพื่อเผยแพร่คำสอนของ Advaita Vedanta
  • การกำเนิดของคัมภีร์และบทกวี: Shankara เป็นผู้แต่งคัมภีร์สำคัญๆ อาทิ Bhashya บน Upanishads และ Bhagavad Gita

ความสำคัญในเชิงประวัติศาสตร์

“การปฏิวัติทางศาสนาของ Shankara” ไม่ได้เป็นเพียงการเปลี่ยนแปลงในศาสนาฮินดูเท่านั้น แต่ยังมีผลกระทบต่อสังคมและวัฒนธรรมอินเดียอย่างกว้างขวาง

  • ความสามัคคีทางสังคม: คำสอนของ Shankara เกี่ยวกับเอกภาพของ Brahman ช่วยลดความแตกต่างระหว่างชนชั้นในสังคมฮินดู
  • การพัฒนาปรัชญาและตรรกศาสตร์: Advaita Vedanta ของ Shankara เป็นรากฐานสำหรับการถกเถียงทางปรัชญาและตรรกศาสตร์ที่เกิดขึ้นในศตวรรษต่อมา

ข้อสรุป

“การปฏิวัติทางศาสนาของ Shankara” ในศตวรรษที่ 9 ของอินเดีย เป็นเหตุการณ์สำคัญที่สร้างความเปลี่ยนแปลงอย่างลึกซึ้งให้กับศาสนาฮินดูและสังคมอินเดีย

แนวคิด Advaita Vedanta ที่เขาเผยแพร่ทำให้ศาสนาฮินดูกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง และนำไปสู่การพัฒนาปรัชญาและตรรกศาสตร์ที่ก้าวหน้า

ถึงแม้ว่า Shankara จะจากโลกไปแล้ว แต่คำสอนของเขายังคงมีอิทธิพลต่อผู้คนนับล้านทั่วโลก และเป็นเครื่องยืนยันถึงความยิ่งใหญ่ของนักบวชผู้นี้